De mobilisatiekist van Jan van der Biezen

Spoorzoeker nr. 1, mei 2019

In iedere familie zijn ze er wel. Spullen die vaak al enkele generaties zorgvuldig bewaard worden, omdat er een herinnering aan een voorouder aan verbonden is. Hoewel de financiële waarde vaak niet eens zo hoog is, is de emotionele gehechtheid des te groter. In deze rubriek aandacht voor deze lang bewaarde familieschatten en het verhaal daarachter.

Het zal zo’n 25 jaar geleden zijn dat Thé van Niftrik, toen wonend in de Raadhuisstraat, bij mijn ouders aankwam met een kist die hij op de zolder van zijn huis gevonden had. Een kist met de naam ‘Jan van der Biezen’ erop.

Omdat ik de foto van mijn opa Jan van der Biezen als huzaar tijdens de mobilisatie van 1914-1918 al vaak gezien had, werd het me snel helder dat het ging om een kistje dat hij gebruikt had tijdens zijn diensttijd in die periode. Ik vond het altijd een indrukwekkende foto: een fiere, trotse man in een fraai uniform. Opa moest maar liefst vijf lange jaren in dienst, wachtend op een oorlog die in Nederland gelukkig niet kwam, maar in Frankrijk en België tot miljoenen doden en gewonden leidde. In Nederland verbleven een miljoen Belgische vluchtelingen. Dit is nu honderd
jaar geleden. Maar in het Belgische Ieper wordt nog elke avond de reveille “The Last Post” geblazen, als herinnering aan die zinloze slachting.

Opa’s kistje is voorzien van twee hengsels van twijfelachtige makelij, waarmee hij wel te dragen en te tillen is. Het meet 70 bij 35 bij 31 centimeter. Er is een slot in gemaakt en volgens een medewerker van het Nederlands Militair Museum werd het door soldaten gebruikt om militaire kleding, uitrusting en persoonlijke zaken in op te bergen. Het heeft waarschijnlijk in de kazerne vijf jaar lang bij zijn bed gestaan.